Loading...

ATAOL BEHRAMOĞLU



ATAOL BEHRAMOĞLU'NDAN ŞİİRLER
 
   
               

ANNEM YOK ARTIK

Annem yok artık.Beni düşünen kalbi yok.Bitti
Umutsuz olmak istemiyorum. 
Umutsuzlu
ğun bir çıkar yol olmadığını biliyorum. 
Annem yok artık,yeryüzü çok gördü onu, 
Kalabalı
ğın arasında kuş gibi çırpınan varlığını 
Çok gördü 
Dalg
ın yüreğini çok gördü 
Bizim i
çin çarpan,kaygılarla dolu yüreğini. 
Annem yok artık.Bu kesin.Gelinecek bir yere gitmedi. 
İşte geldim çocuklar demeyecek 
Nasılsın yavrum demeyecek 
Sobanın yanında oturup uzatmayacak yorgun ayaklarını, 
Sabah kahvaltılarının masası olmayacak artık, 
Yine gel demeyecek, 
Çıkarken ben kapıdan, çıkıp karanlı
ğa karışırken 
Yeni bir d
önemi başladı ömrümün, 
Annemin olmad
ığı dönemi, 
Onu yüre
ğimin üstüne nasıl bastırmak 
İstediğimi bilemeyecek artık. 
Gen
çlik dönemleri birşey anlatmıyor bana, 
Akl
ımda hep son dönemlerinin annemi 
Hayat
ım sürügidecek,annem olmadan, 
Çocuklarım olduğunda onlara annemi anlatabileceğim 
Sadece. 
Foto
ğraflarına bakacaklar, 
Ufarak,biraz mahsunca bir kad
ı
K
üçücük tozlu pabuçlarıyla merdivenleri tırmanı
Kap
ımı açıp girmeyecek 
Y
üreğdopdolu,trafikten insanlardan şaşkın, 
Kocas
ına sığınan biraz bütün fotoğraflarında 
Hayat
ım rüzgar gibi akıp geçiyor, 
U
ğultulu bir rüzgar gibi akıp geçiyor hayatım..

                                             Ataol Behramoğlu

           


















 

 

 

 

 

ANNEM YOK ARTIK

Anne diyemeyeceğim artık bir başkasına, 
Sesimin anneme seslenirkenki tonuyla 
Tatil dönü
şlerinde annemin uğrayacagım evi yok, 
Beni seven birileri olacak m
ı yine de 
Gidip ko
şulsuz uzanacağım bir yatak, 
Sa
çlarımı okşayacak bir el 
Ama ben anneme de b
ütün bütüne 
B
ırakamadım kendimi 
Sa
çlarımı okşarken,yorulur şimdi 
B
ırakışimdi diye düşünürdü
Ve 
çılgınca yaramaz,beyni boş 
Denecek kadar yaramaz, 
Ve hastal
ıklı denecek kadar duyarlıklı 
Bir 
çocuktum çocukluğumda 
Dizlerine oturdu
ğum birgün,indim utanarak, 
K
ısa pantolonumdan fırlayan 
Ve bana artık büyümü
ş gelen dizlerimle 
Oysa ilkokul ikide ya var ya yoktum daha 
O zaman tan
ıdım sonsuz geniş caddelerini Kars'ın, 
Sonsuz geni
ş göğünü ve o zamanlardan kaldı 
Y
üreğimde sonsuz bir uçurum duygusu 
Annem hi
çbir zaman bilmedi bunları 
Y
üreği büyümüş bir çocuktum ben 
Gizli gizli ne kadar 
çok ağladı
Bir g
üöleceğini düşünerek onun 
Annem yok art
ık, 
Onun y
üreğindeki ben de yokum, 
Yani annemle tan
ımlanan ben de öldüm onunla 
Şimdi, 
Yeni bir tan
ıma alıştırmalıyım kendimi, 
Şimdi , 
Ben kendimi d
üşünmezken bile 
Kim dü
şünür beni..

                                       Ataol Behramoğlu

          
















 

 

 

 

 

ANNEM YOK ARTIK

Umutsuz olmamak gerektiğini biliyorum, 
Bu ac
ımasız gecede 
Yazg
ı diye birşey yok 
İçinde yaşadığımız bu toplum öldürdü annemi 
Çarpıntılarla hırpalanan yüreğ
Dayanamay
ıp parçalandı sonunda 
Şimdi toprak dolar gözlerine, 
Artık istese de kımıldayamaz, 
Yokluk esir aldı onu 
Ba
ğladı ellerini,kollarını sessizlik, 
Çaresiz bile değil artı
Bir 
çocuk gibi korunmasız, 
Kar
ıştı bin yılıölüsüne 
Ama onun umutlar
ı 
Benim de umutlar
ım olacak bundan böyle, 
Çaresizleri korurken 
Annemi de korumu
ş olacağım biraz 
O diledi
ğince yaşayamadı ömrünü
Varl
ığını özgürce geliştiremedi 
Ama b
ütün insanlar, 
Varl
ıklarını özgürce geliştirecekler birgün 
Ve annemi hi
çbir zaman unutmayacağı
Her 
ölükahramancadır
Annem hepimizden 
önce yaşadı 
Bu kahramanl
ığı 
Eyy benim yüreğim,güç ver bana 
Eyy hayat g
üç ver bana 
Anneme yara
şan şiirler söyleyim 
Bo
şuna yaşamış olmasın o, 
Sonsuzla
şsı
İçten,pürüzsüz dizelerimle..

                             Ataol Behramoğlu

         
















 

 

 

 

 

ANNEM YOK ARTIK

Nasıl acı duyarsa bir mağara adamı
Nas
ıçıkarsa ölçüsüz haykırışlar gırtlağından 
Öyle bağırayım ben de,sonsuzlaşsın yüreğim, 
B
ütün insanlara sevgiler taşıyacak kadar 
Ve 
öylesine güzelleşsin ki her şey, 
Öylesine erisin ki yumuşak bir ışıkta 
Öylesine bilgileşeyim
Öylesine sevgiyle dolsun ki kalbim, 
Ölürken annemleşeyim 
Biliyorum var olmaz bir daha yok olan 
şeyler 
Umurumda de
ğil 
Bi
çim değiştirdiği maddenin, 
Ruh diye birşey de yok 
Ama gizli sevgiler bulunup 
çıkarılırsa 
Y
üreklerinden insanları
Çıkarılırsa karanlığından unutuşun 
Ya
şanmış olan şeyler 
Ve tek bir insan yüre
ği gibi çarparsa 
Bir g
ünlük insanlık, 
Hi
çbir şey yok olmamış olacaktır, 
D
önüşerek sonsuz,büyük ve 
B
ütün zamanları birleştiren bir sevgiye..

                           Ataol Behramoğlu

 

             

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

BEN ÖLÜRSEM AKŞAMÜSTÜ ÖLÜRÜM

Ben ölürsem akşamüstü ölürü
Şehre simsiyah bir kar yağar 
Yollar kalbimle 
örtülü
Parmaklar
ımın arasından 
Gecenin geldi
ğini görürü

Ben 
ölürsem akşamüstü ölürü
Çocuklar sinemaya gider 
Y
üzümü bir çiçeğe gömü
A
ğlamak gibi isterim 
Derinden bir tren ge
çer


Ben ölürsem ak
şamüstü ölürü
Al
ıp başımı gitmek isterim 
Bir akam bir kente girerim 
Kay
ısı ağaçları arasından 
Gidip denize bakarım 
Bir tiyatro seyrederim 

Ben ölürsem akşamüstü ölürü
Uzaktan bir bulut ge
çer 
Karanl
ık bir çocukluk bulutu 
Ger
çeküstü bir ressam 
D
ünyayı değiştirmeye başlar 
Ku
ş sesleri, haykırışlar 
Denizin ve k
ırları
Rengi birdenbire karı
şır


Sana bir 
şiir getiririm 
S
özler rüyamdan fışkırı
D
ünya bölümlere ayrılı
Birinde bir pazar sabah
ı 
Birinde sararm
ış yapraklar 
Birinde bir adam 
Her 
şeye yeniden başlar

 Ataol Behramoğlu

          



















PARKTA RASTLADIĞIM ADAM

Parkta rastladığım adamı
Bir kolu kesikti bile
ğinden 
Çiftçiymiş 
Tekirda
ğın köylüklerinden 

Bir k
ızı veremden ölmüş 
Bu 
şehri İstanbul' da 
Kar
ısı tutturmuş
K
ızımın mezarı nerde ben orda 

Satmı
ş savmış ihtiyarcı
Var
ını yoğunu 
Ferik
öy' de bir evceğize 
Sokmu
şlar başcağızlarını 

İkinci kız desen 
Kibarca: Ak
ıl hastası 
Anaya babaya 
Vermez bir rahat y
üzü 

O
ğlanlardan büyüğü 
D
ört çocuklu bir şofö
K
üçük oğlan 
Bir tamirhanede ömüçürütür 

Fayda yok anlayaca
ğı
Ne o
ğlanlardan, ne kızlardan 
Bir fabrikada i
ş bulmuş 
Ka
çak işççalıştıran 

K
ırk yılın köylüsü 
Ne yaps
ın işçi olursa 
Daha y
ılı dolmadan 
Kapt
ırıvermiş elini çarka 

Gerisi bilinen hikaye 
Patrondan imdat g
örmez 
Evde kar
ı ağlar 
Deli k
ız vermez rahat 

Kendisine rastlad
ığımda 
D
üşünüp duruyordu bir kanepede 
Ben sordum o anlatt
ı 
G
üzelim Tekirdağ şivesiyle...  

Ataol Behramoğlu

        


















YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİŞEY VAR

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var: 
Ya
şadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi 
Sevgilin bitkin kalmal
ı öpülmekten 
Sen bitkin d
üşmelisin koklamaktan bir çiçeğ

İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne 
Denize saatlerce bakabilir, bir ku
şa, bir çocuğ
Ya
şamak yeryüzünde, onunla karışmaktı
Kopmaz kökler salmaktır oraya 

Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkada
şını 
Kavgaya t
üm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin 
Ve uzand
ın mı bir kez sımsıcak kumlara 
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir ta
ş gibi dinleneceksin 

İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine 
Hem de t
üm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına 
İnsan balıklama dalmalı içine hayatı
Bir kayadan z
ümrüt bir denize dalarcasına 

Uzak 
ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar 
B
ütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla
 yanmalısın 
De
ğişmemelisin hiçbir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu 
Fakat ne kadar sevin
ç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısı

Ve kederi de ya
şamalısın, namusluca, bütün benliğinle 
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı 
Kanın karı
şmalı hayatın büyük dolaşımına 
Dola
şmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı 

Ya
şadıklarımdan öğrendiğim bir şey var: 
Ya
şadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara, göğe, bütün evrene karışırcasına 
Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandı
Ve hayat, sunulmu
ş bir armağandır insana.

                                                      Ataol Behramoğlu

              










BEBEKLERİN ULUSU YOK

İlk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu 
Bebeklerin ulusu yok 
Ba
şlarını tutuşları aynı 
Bakarken g
özlerinde aynı merak 
A
ğlarken aynı seslerinin tonu 

Bebekler çiçeği insanlığımızı
G
üllerin en hası, en goncası 
Sarı
şın bir ışık parçası kimi 
Kimi kapkara 
üzüm tanesi 
Babalar, çıkarmayın onları akıldan 
Analar, koruyun bebeklerinizi 
Susturun, susturun söyletmeyin, 
Sava
ştan, yıkımdan söz ederse biri. 

Bırakalım sevdayla büyüsünler 
Serpilip geli
şsinler fidan gibi 
Senin, benim, hiç kimsenin de
ğil 
B
ütün bir yeryüzünündür onlar 
Bütün insanlı
ğın gözbebeğ

İlk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu 
Bebeklerin ulusu yok 
Bebekler çiçe
ği insanlığımızı
Ve gelece
ğimizin biricik umudu.

                                    Ataol Behramoğlu


Abdullah Demirel Menteşe/Muğla
+90 5059150004