ANNEM YOK ARTIK

Annem yok artık.Beni düşünen kalbi yok.Bitti. 
Umutsuz olmak istemiyorum. 
Umutsuzluğun bir çıkar yol olmadığını biliyorum. 
Annem yok artık,yeryüzü çok gördü onu, 
Kalabalığın arasında kuş gibi çırpınan varlığını 
Çok gördü 
Dalgın yüreğini çok gördü 
Bizim için çarpan,kaygılarla dolu yüreğini. 
Annem yok artık.Bu kesin.Gelinecek bir yere gitmedi. 
İşte geldim çocuklar demeyecek 
Nasılsın yavrum demeyecek 
Sobanın yanında oturup uzatmayacak yorgun ayaklarını, 
Sabah kahvaltılarının masası olmayacak artık, 
Yine gel demeyecek, 
Çıkarken ben kapıdan, çıkıp karanlığa karışırken 
Yeni bir dönemi başladı ömrümün, 
Annemin olmadığı dönemi, 
Onu yüreğimin üstüne nasıl bastırmak 
İstediğimi bilemeyecek artık. 
Gençlik dönemleri birşey anlatmıyor bana, 
Aklımda hep son dönemlerinin annemi 
Hayatım sürüp gidecek,annem olmadan, 
Çocuklarım olduğunda onlara annemi anlatabileceğim 
Sadece. 
Fotoğraflarına bakacaklar, 
Ufarak,biraz mahsunca bir kadın 
Küçücük tozlu pabuçlarıyla merdivenleri tırmanıp 
Kapımı açıp girmeyecek 
Yüreği dopdolu,trafikten insanlardan şaşkın, 
Kocasına sığınan biraz bütün fotoğraflarında 
Hayatım rüzgar gibi akıp geçiyor, 
Uğultulu bir rüzgar gibi akıp geçiyor hayatım..

                                             Ataol Behramoğlu

           

ANNEM YOK ARTIK

Anne diyemeyeceğim artık bir başkasına, 
Sesimin anneme seslenirkenki tonuyla 
Tatil dönüşlerinde annemin uğrayacagım evi yok, 
Beni seven birileri olacak mı yine de 
Gidip koşulsuz uzanacağım bir yatak, 
Saçlarımı okşayacak bir el 
Ama ben anneme de bütün bütüne 
Bırakamadım kendimi 
Saçlarımı okşarken,yorulur şimdi 
Bırakır şimdi diye düşünürdüm 
Ve çılgınca yaramaz,beyni boş 
Denecek kadar yaramaz, 
Ve hastalıklı denecek kadar duyarlıklı 
Bir çocuktum çocukluğumda 
Dizlerine oturduğum birgün,indim utanarak, 
Kısa pantolonumdan fırlayan 
Ve bana artık büyümüş gelen dizlerimle 
Oysa ilkokul ikide ya var ya yoktum daha 
O zaman tanıdım sonsuz geniş caddelerini Kars'ın, 
Sonsuz geniş göğünü ve o zamanlardan kaldı 
Yüreğimde sonsuz bir uçurum duygusu 
Annem hiçbir zaman bilmedi bunları 
Yüreği büyümüş bir çocuktum ben 
Gizli gizli ne kadar çok ağladım 
Bir gün öleceğini düşünerek onun 
Annem yok artık, 
Onun yüreğindeki ben de yokum, 
Yani annemle tanımlanan ben de öldüm onunla 
Şimdi, 
Yeni bir tanıma alıştırmalıyım kendimi, 
Şimdi , 
Ben kendimi düşünmezken bile 
Kim düşünür beni..

                                       Ataol Behramoğlu

          

ANNEM YOK ARTIK

Umutsuz olmamak gerektiğini biliyorum, 
Bu acımasız gecede 
Yazgı diye birşey yok 
İçinde yaşadığımız bu toplum öldürdü annemi 
Çarpıntılarla hırpalanan yüreği 
Dayanamayıp parçalandı sonunda 
Şimdi toprak dolar gözlerine, 
Artık istese de kımıldayamaz, 
Yokluk esir aldı onu 
Bağladı ellerini,kollarını sessizlik, 
Çaresiz bile değil artık 
Bir çocuk gibi korunmasız, 
Karıştı bin yılın ölüsüne 
Ama onun umutları 
Benim de umutlarım olacak bundan böyle, 
Çaresizleri korurken 
Annemi de korumuş olacağım biraz 
O dilediğince yaşayamadı ömrünü, 
Varlığını özgürce geliştiremedi 
Ama bütün insanlar, 
Varlıklarını özgürce geliştirecekler birgün 
Ve annemi hiçbir zaman unutmayacağım 
Her ölüm kahramancadır, 
Annem hepimizden önce yaşadı 
Bu kahramanlığı 
Eyy benim yüreğim,güç ver bana 
Eyy hayat güç ver bana 
Anneme yaraşan şiirler söyleyim 
Boşuna yaşamış olmasın o, 
Sonsuzlaşsın 
İçten,pürüzsüz dizelerimle..

                             Ataol Behramoğlu

         

ANNEM YOK ARTIK

Nasıl acı duyarsa bir mağara adamı, 
Nasıl çıkarsa ölçüsüz haykırışlar gırtlağından 
Öyle bağırayım ben de,sonsuzlaşsın yüreğim, 
Bütün insanlara sevgiler taşıyacak kadar 
Ve öylesine güzelleşsin ki her şey, 
Öylesine erisin ki yumuşak bir ışıkta 
Öylesine bilgileşeyim, 
Öylesine sevgiyle dolsun ki kalbim, 
Ölürken annemleşeyim 
Biliyorum var olmaz bir daha yok olan şeyler 
Umurumda değil 
Biçim değiştirdiği maddenin, 
Ruh diye birşey de yok 
Ama gizli sevgiler bulunup çıkarılırsa 
Yüreklerinden insanların 
Çıkarılırsa karanlığından unutuşun 
Yaşanmış olan şeyler 
Ve tek bir insan yüreği gibi çarparsa 
Bir günlük insanlık, 
Hiçbir şey yok olmamış olacaktır, 
Dönüşerek sonsuz,büyük ve 
Bütün zamanları birleştiren bir sevgiye..

                           Ataol Behramoğlu