Şiir Denemelerim
 |
 |
|
AKBELEN'DE DİRENİŞ DESTANI Yeşiller dalgalanırken Akbelen’de Kanat çırparken kuşlar özgürce Başladı bir kâbus sessizce, sinsice, Hüznü düştü ağaçların yüreğime.
Katiller çıktı meydana ansızın Bir gecede vuruldular dalında. Eğildi Ağaçlar, gözyaşı döktü, Toprak ağladı, gökyüzü sorguya çekti.
Yürekleri dağladı Kuşların çığlıkları, Akbelen halkı isyanlarda…. "Durun!" dedi Yürek parçalayan sesleriyle insanlar. "Bu kıyımı durdurun, yoksa Kaybederiz içindeki sevgiyi ve neşeyi."
Toprak anaya ant içti halk, Son damlasına kadar direnişte olacaktılar. Diktiler gövdelerini toprağa, Bir ağaç gibi. Kökleriyle bütünleşti gönülleri.
Her sabah güneş doğduğunda, Akbelen halkı ayağa kalktı birlikte. Kıyımın karşısında dimdik durdular, Ellerinde barış, Gözlerinde umutlar.
Direndiler sevgiyle, şefkatle, Gösterdiler dünyaya doğanın önemini. Ormanların sesi yankılandı dört bir yanda, Akbelen halkı bir ışıktı tüm insanlara.
Kimi medya sustu, Sessizleşti betonlaşmış yürekler, Hiç tükenmedi umut Akbelen'de. Direnirken ağaçlarla, doğayla el ele, Bir destan yazdılar, tarihe geçecek.
Işık oldular Gecenin karanlığına, Yaşamın güzelliklerini anımsattılar. Direnişle doldu taştı, Akbelen dağları Kıyımın gölgesinde yeşerdi umutlar.
Ağaçların gölgesinde toplandı halk, Her biri umutla baktı geleceğe. Çünkü bir direniş destanı yazılmıştı Tam burada Ve umutlar yeşerdi yüreklerde.
Gün gelecek, bu destan anlatılacak, Gelecek kuşaklara aktarılacak. Unutulmayacak Direnişi Akbelen halkının, Yürekler Doğa sevgisiyle dolup taşacak.
Yeniden yeşerecek belki o zaman, ağaçlar, Kuşlar cıvıldayacak, doğa gülecek. Direniş, destanca yaşayacak Akbelen'de, Yürekler Sevgiyle, umutla dolacak. Abdullah Demirel (29/07/2023)
|
| ANNECİĞİM
Ne zaman düşünsem annem, buğulanır gözlerim, Gelir aklıma o günler, nice zorluklarla dolu. Sen eğitmen babamı, ben seni erkenden kaybettim Yedi çocukla yürüdün tek başına bu zorlu yolu Yoktu ellerimizde servet, var olan sadece sevgiydi Her gün çıktın savaşa, dualarla ve yorgunlukla. Gözlerinde umut ışığı, kalmadın hiç yarı yolda, Biliyordun ki, aşkla, hırsla geçilir umutsuzluk geçidi Her birimizi yetiştirdin, sevginle büyüttün bizi, Her şeyden vazgeçtin bizim için anneciğim Şimdi andıkça yüreğim sızlar, anılar burkar içimizi Sen bizim tek dayanağımız, koruyanımızdın anneciğim. Sensiz geçen günler zor, özlem dolu anılarla dolusun, Şimdi melekler arasındasın gözlüyorsun bizi Hiç solmayan sevginle başucumuzdasın Kalplerimizde yaşadığını biliyorsun değil mi. Abdullah Demirel 12 Mayıs 2024 |
| ANNECİĞİM
Ne zaman düşünsem annem, Aklıma o günler gelir, Aşılmaz zorluklarla dolu. Çileler çekilesi değildir. Sen babamı yitirmişsin erkenden, Ben seni zamansız kaybetmişim. Yedi çocukla kala kalmışsın tek başına Bu acımasız, yalan dünyada. Yok elimizde servet, para Var olan sevgimiz sefaletimizdi. Her gün çıktığın bu çetin savaşta, Dualarla ve yorgunlukla, Eksilmedi gözlerinde umut ışığı, Kalmadın hiç yarı yolda. Meydan okudun güçlüklere, Sevginle, gayretinle büyüttün bizleri, Nelerden vazgeçtin bizim için anneciğim. Andıkça sızlıyor yüreğim, Anılar kaplıyor düşlerimi. Sen bizim tek dayanağımız, Koruyanımızdın anneciğim. Sensiz geçen günler zor, Özlem dolu anılarla dolusun. Şimdi melekler arasındasın biliyorum Bizleri gözlüyorsun. Baş tacımızsın hiç solmayan sevginle, Kalplerimizde yaşıyor, Ölmüyor, ölmüyorsun. Abdullah Demirel 12 Mayıs 2024 |
| CUMHURİYET
Cumhuriyet bir coşkudur çocuklar. Karanlığa vurulmuş bir tekme. Kucak açmış her türlü yeniliğe, Güneşin, aydınlığın Çıkış noktasıdır. Cumhuriyet bir adımdır çocuklar. Sömürüye koskoca bir yumruk. Dörtnala her türlü atılıma, Özgürlüğün, bağımsızlığın Odak noktasıdır. Cumhuriyet bir devrimdir çocuklar. Yozlaşmış düşüncelerden ırak, Uzanıyor çağdaşlığın her türlüsüne. Beynimize kazınmış ilkeleriyle, Tarihiyle, diliyle, Atatürk’ün gösterdiği Ufuk noktasıdır. Cumhuriyet bir sevgidir çocuklar. Ezilmişliğimize atılmış bir tokat. Övünen, güvenen Türkiye’mde, Mutluluğu ve adaletiyle, Bayrağıyla sonsuzluğa uzanan Bir koca evrendir. Yeniden var oluşumuzun Ve aydınlanışımızın Kaynak noktasıdır. Abdullah DEMİREL 28/10/2022 |
| DEPREME AĞIT
Yıl, 2023 Günlerden, 6 Şubat Pazartesi. Kara bir güne gebe Türkiye. Sarsıldı dünya Pazarcık’tan Gece yarısı. Yıkıldı evler başımıza Uykumuzun en derin yerinde. Vurulduk can evimizden Çocuğu, genci, yaşlısı. Kaçamadık. Öfkesi dinmedi toprağın Sallandık bir daha Elbistan’dan Aynı gün Dokuz saat dolmadan. Tükendi yaşam gücümüz Söndü güneşimiz Uçup gitti anılarımız Felaketin en büyüğünde Savrulan umutlarımız. Tuğlalar, kolonlar arasında sıkıştı Nice sevgimiz, neşemiz, Şarkımız, sevdamız, Canımız, ciğerimiz Sahnesini bitirmeden Ve hiç direnmeden Sonsuzluğa ulaştı. Yaşıyor muyum bilmiyorum Ayazda, soğukta, Ya da bir çadırda. Yaralıyım belki, Kolum kanadım kırık. Yıkıntılar altında kaldı sevdiklerim Yarım kalan öyküleriyle Bıraktılar bizi Bıraktılar ne yazık. Yüreğimde dinmeyecek bu sızı Ben, göçük altındayım sanki Çekilmez acıları yaşıyorum. İnliyorum, Ağlıyorum. Tanrım niçin kolum kanadım kısa benim, Niçin çaresizim, Niçin yetişemiyorum, Derman olamıyorum? Kahramanmaraş’ta, Hatay’da, Adana’da Gaziantep’te, Malatya’da, Adıyaman’da Kilis, Diyarbakır, Osmaniye’de Ve Şanlıurfa’da Oynadı yer yerinden. Koptu kıyamet, Sur borusu çalmadan. Ağıtlarımız yükseldi göklere Ve dualarımız. Tek yürek olduk Türkiye’m Yıkıldık Çaresiz kaldık yitip gidenlere Öldük, bittik kahrolduk *** Zaman en büyük ilaçtır derler. Elbet bu acılar da biter. Gün gelir Umutları tüten bir ateş gibi Yeni doğan bir bebek misali Sarılır yaralar Bir bir. Yeniden yeşerir umutlar Filizlenir buğday başakları gibi bir gün Kaybolan yaşamlar. Biz yeniden İçimizde acımızı yaşayarak, Gidenleri kalbimizde taşıyarak, Aşkımıza sımsıkı sarılarak, Mutluluğa koşarız Diliyorum. Abdullah DEMİREL 09/02/2023 |
|
EMEKLİNİN İSYANI Bir dipsiz çukur düştüğüm bu, emeklilik, Üretsem de yıllarca diplerdeyim, şimdi. Ezildik, büzüldük, üzüldük yürekten, Geçinemiyoruz, hayat zorlaştı sanki
Ellerimiz kınalı, emeğimiz uzun Sırtımızda taşıdık yıllar yılı sevdiklerimizi. Düşünen kalmadı ne yazık artık bizleri EMEKLİyoruz, çekemez olduk çileleri.
Bedenlerimiz yorgun, dertli yüreklerimiz, Gözyaşlarımız kuruyalı yıllar oldu, Dört yanda isyanımız yankılanıyor, Bağırıyor, haykırıyoruz, Tükendi sabrımız!
ÖLÜ yatırım deyip yıprattınız bizleri, Engellerinde sürünmekteyiz yaşamın. Yıldızlar gibisiniz, eh! Kiminiz dünya lideri Dert etmeyin, bir ayağımız çukurda, yok olur gideriz.
Güçlüydük bir zamanlar, militandık, dirençli, Yaşlıyız ne yazık, gücümüz mü tükendi. Nerde kaldı saygı, hürmet, İslamiyet, Yaşamakla günah mı işledik biz şimdi?
Gel ey adalet, duyulsun sesimiz, Sürünenlerin gözüyle görüver dünyayı, Anla artık çektiğimiz çileyi ne olur, Umut ol bize, çaresiz tükenir gideriz!
Sırtımızda yük, cebimizde yokluk var, Kenetlendik, sıkılsın artık yumruklar. Cep delik, cepken delik, pazarlara küskünüz, Duyun sesimizi duyun isyanlardayız. Yeter artık ense tıraşı efendiler Bizler de İNSAN GİBİ YAŞAMAK İSTİYORUZ. Abdullah Demirel ( 31/07/2023) |
| FİLİSTİNE AĞIT
Gazze'nin yüreğinde yankılanır çığlıklar Anneler gözyaşı döker, çocuklar ağlar Acıyı resmediyor bu vicdansız saldırılar Sustu şimdi adalet diye çırpınanlar Filistin toprakları sulanıyor kanla Çocukların hayalleri bombalarla paramparça Gökler ağlamakta yitirilen canlar için Zulmün pençesinde Gazze, yaralar içinde bitkin. Nerede o umut taşıyan minik yürekler Gözlerinde korku, içlerinde çaresizlik var Evlatlarını koruyamayan dertli analar Ölüm şarkısı söylemekte Siyonist uçaklar Surlar ardında umutsuzluğa gömülmüş bir duvar Filistin çocukları barışın hayalini kurar Dünya kör, Dünya sağır, Dünya suskun Gözyaşı selinde boğuluyor mazlumlar Filistin, bir masaldı sanki önceki yıllar Anadolu’da yankılanıyor iniltiler, sancılar Olay olmuş haberleri okuyan gözler buğulu Gazze yıkık dökük, Gazze umutsuzluk dolu Kalemler ağıt yazar, duyguludur nağmeler Manşetlerde acının resimleri uzar İnsanlar neden sağır, neden dilsiz, neden kör Neden bu kutsal topraklar çilelerle boğuşuyor Haberlerde ağıt, şiirlerde hüzün var Yüreği sızlarken ülkemin, ülkeler neden susar Filistin'de sönüyor uygarlık, kayboluyor rüyalar İsrail’in bombaları durmadan ölüm kusuyor Vicdanını kaybetse de Dünya, serseri bir gemi gibi Çaresizlik içinde yalpalasa barışın kıyılarında Umut yeşerir elbet bir gün en karanlık zamanlarda Fışkırır Özgürlük tohumları bu kanlı topraklarda |
| Gazze’de Kurban Bayramı
Bomba kusan uçaklar gökyüzünde dans ederken, Kurban Bayramı’nın kucakladığı Filistin’de, Bayram sabahı, sevinçten uzak, yas içinde, Zulme karşı direniyor yürekler, Ey zulme boyun eğmeyen yiğit Filistin, Bayramlık elbiseler yerine, kanla boyanmış, Bu zulüm son bulacak elbet bir gün Abdullah Demirel 16/06/2024 |
|
İSYAN FIŞKIRSIN SOKAKLAR Ayyuka çıktı yoksulun ahı Gözyaşıyla suladı toprakları. Çekilmez oldu zulüm, Keder Açlıktan kavrulmakta yürekler. Yaratana binlerce şükür diye diye Uyuttular, ezdiler, Anamızı bellediler. Çıkar kafanı kumdan be birader Yeter bu suskunluğun Boş vermişliğin yeter. Bitkin bedenlerin umut çığlığı Yükselsin göklere Yükselsin birer birer. İşte geliyor! Geliyor zalimin korkulu rüyası. Bu çığlıklar ki Parlayan özgürlüğün şafağı. Kıralım zincirleri, Kıralım tabuları canlar Ayağa kalkın eey uyuyanlar. Karnımız tok boş vaatlere İsyan fışkırsın şimdi sokaklar. Savaşmadan kazanılmıyor Bir türlü kavuşamadığımız Özlemini duyduğumuz mutluluklar. |
| ÇİLEKEŞ KADINLARIMIZ
Baharda açan bir gül gibi, Renkleniyor dünya güzelliğinle Yüreğinde saklı, o derin sırlarda, Kim bilir nice ulaşılamaz öyküler gizli. Gözlerde umut, gecelerde yıldızsın, Tan ağarınca göveren bir sevgisin. Bir soluksun hayat veren, can katan, Varlığınla sonsuza dek aydınlatan. Dünyalara sığmayan sevginle. Kalbinin derinlerinde saklı büyüklüğün. Çilelerle örülmüş olsa da günlerin Ayakta duran dimdik işte yine sensin. Toprağa düşen yağmur damlası gibi, Sevginle can verir, yeşertirsin. Sıcacıktır ana kucağın, şefkat dolusun, Kapkara dünyalara umut saçansın. Bazen kırık, bazen yorgun, Asla pes etmez, vazgeçmezsin. Her güçlüğüne set çekersin yaşamın, Sen yıkılmaz bir anıt, bitmeyen onurumuzsun. Ellerinin dokunduğu her şeyde, Bir iz bırakan, bir güzellik katansın. Fitne dolu yıkılası Dünya’mızı, Sevginle, sabrınla dolduransın. Kadınımızsın, her daim güzellikte, Her daim sevgide, her daim umutta. Büyük bir destansın, çilekeş bir kahraman, Vazgeçemediğimiz, gözbebeğimiz, yoldaşımızsın. |
| YAŞAMAYI SEVERSİN
Engel değil yıllar, yürek çarpıntısına, Aldırma yiten günlere, gençliğini yaşa. Eski demirlerde coşkulu bir volkan gizli, Ruhundaki ateş hâlâ kavuruyor içini.
Yıllar geçe belirse de çizgiler, Diri kalmış gönlün heyecanla çarpar. Uzaktaki yıldızlar gibi parlaksın, Işığınla aydınlanır karanlıklar.
Zamanın kıskacına kapılsan da bazen, Hüzünleri tatmak, sevinçleri yaşamak gerek. Solmayan bahara inanmalısın yürekten, Gözlerinde saklı tüm renkler, sonsuza dek.
Her doğuşunda güneşin, gül çocuklar gibi, Keşfet dünyayı, tutun sıkıca yaşama. Uç yükseklere, gökyüzüne kuşlar misali, Unutma, ömür sadece bir sayfadır dünyada.
Eksilmesin rolün, yaşam sahnesinde Geçmeden zaman, bu piyesi her an yaşa. Gözlerinde parıltı, bıkmadan koşa koşa, Haykırmalısın “buradayım, buradayım!" diye
Unutma, sadece bir sayıdır zaman, Ruhunla gençsin, yüreğinle mutlusun. Çılgın ol, tat al yaşamdan, tüm evren senin Anı yaşa, umutları yarına bırakma.
Abdullah Demirel (01/08/2023) |